४१) विचारापुढे जी टिकत नाही ती अविद्या ‘/ माया, आणि विचार ज्याच्या पुढे टिकत नाही ते ब्रह्म. ४२) अष्टसात्विक भाव उत्पन्न झाल्यावर कोणतेही ज्ञान अंतःकरणात परिपक्व होण्यास साहाय्य होते. ४३) आत्माच ब्रम्ह आणि ब्रह्मच आत्मा अशी यथार्थ अनुभूती म्हणजे अध्यात्म. ४४) मला परमात्मा प्राप्त होईल का, यापेक्षा मी त्यासाठी जे काही साधन करतो ते अतिशय

३१) नित्यानित्य विवेकाने परमार्थाची सुरूवात आणि आत्मानात्मविवेकाने, सत्य मिथ्या विचाराने सर्वं खल्विंद ब्रह्म ह्या अनुभूतीने परमार्थाची परिसमाप्ती होत असते. ३२) जीव जर अहंकाररुपी निद्रेत कधीच झोपला नाही तर त्याला सुखदुःख कधीच होतच नाहीत. ३३) अहंकार म्हणजे आत्म्याव्यतिरिक्त अनात्म पदार्थांना ‘मी’ आहे असे म्हणणे. ३४) कल्पित पदार्थ हा अधिष्ठानस्वरूप आहे परंतु अधिष्ठानावर कल्पित पदार्थांची सिद्धीच होत

२१) परमात्म्याची शरणागती पत्करली असती तर इच्छेचा निरास झाला असता आणि अविनाशी फळास प्राप्त झाला असता; परंतु इतर देवतांना शरण जातात आणि परिच्छिन्न फळास प्राप्त होतात (सकाम उपासक) म्हणुन त्याला रम्य समाधान प्राप्त होत नाही.२२) उपासकाने नित्य, शुद्ध, बुद्ध, मुक्त, सच्चिदानंदघन, निर्विकार, निरतिशय व्यापक, स्वयंप्रकाश स्वरूप,अविनाशी, स्वगत, सजातीय, विजातीय भेदरहित- देशकालवस्तु भेदरहित अशाच देवतेची उपासना